Op 30/12 vertrokken we van ons huis richting Calabrie waarbij we ’s avonds een mooie camperplek vonden : mooi afgebakende plek met eigen terras en dat allemaal gratis !
We bevonden ons aan een piepklein meer op de grens Basilicata/Calabrie in Nemoli.
De volgende dag begroette ons een blauwe lucht en een aangename zon. Wij tankten nog eens vol, het bleek enorm aanschuiven….oorspronkelijk dachten we omdat de prijs zo gunstig was, maar later bleek dat op 1/1/2023 (morgen dus) de staatsubsidie afgeschaft werd. Inderdaad ’s anderendaags bedroegen de prijzen minstens 20 cent meer. Ook deden we boodschappen om lekkere dingen te kopen om onze oudjaar te vieren. Zo belandden we steeds zuidelijker .
Onderweg passeerden we het stadje Rotonda waar we nog een bakker zochten. Een mooi speciale gemeente , in de ronde vorm , waarbij er heel veel lawaai op de piazza was. Muziek en veel luidpratende mensen. Bij de bakker was het oppassen geblazen, want voorkruipen was hier de sport ! Maar de bediening ging heel snel. We besloten om toch nog even door Rotonda te kuieren en via de smalle steegjes het hoogste punt te bereiken, het kruis of la Croce !
Rotonda bleek vroeger nogal bekend voor zijn smeedijzeren constructies en knowhow. Dat merkten we aan de verschillende balkons.
Bovenaan het kruis genoten we van de mooie uitzichten. Blijkbaar een uitstapje van de plaatselijke bewoners, als ze even de drukte beneden wilden ontvluchten.
Het oude historische gedeelte bestond uit een albergo diffuso, een hotelstructuur bestande uit gerestaureerde onafhankelijke huizen. Een project dat enkele jaren geleden ontstond om de leegstand van dorpen tegen te gaan. Normaal was het de bedoeling dat men als toerist tussen de andere bewoners logeerde en zo het dagelijks leven mee kon maken. Hier was dit best gelukt, maar we hadden ook al voorbeelden gezien, waarbij een heel dorp tot albergo diffuso was veranderd en zo niets authentiek meer overbleef.
We besloten om middag te eten en reden daarna verder richting kust.
Wat opviel in Calabrie ? Het was er beduidend minder dor dan in Puglia, zoveel bossen !!! Ook 3 grote natuurparken waar we een wandeling wilden maken.
Een prachtig beukenbos ! Doch we moesten verder rijden want we waren helemaal vergeten dat het nu tegen 17 uur donker werd. We wilden nog een mooie plek vinden waar we een mooi zicht hadden op mogelijk vuurwerk vanavond.
Uiteindelijk ontdekten we het , halverwege een heuvel met prachtig zicht op de zee in Cirella. Wat ook opviel ??? Het geluid van de krekels !!!! Ongelooflijk ! Einde decemebr nog krekeles horen.Hier aten we onze lekkere hapjes en gerechten om om middernacht volop te genieten van het vuurwerk dat in de omliggende badplaatsen te zien was. Kort maar krachtig!
Bij daglicht merkten we pas hoe mooi onze staanplaats was ! Zicht op zee en een eilandje. Prachtig weer, dus besloten we om de volgende badplaats Diamante per fiets te verkennen. Zo reden we langs een kalme zee naar Diamante.
De fietsen bonden we vast op de boulevard tegenover een bar, zodat we op ons gemak de trapjes en de badplaats konden bezoeken. De murales stondden hier bekend alsook de peperoncino van Diamante.
Het kwik klom al over de 20 graden, heerlijk. We waren dan ook niet de enige die deze heerlijke zon op 1 januari genoot. De strandboulevard vulde zich met talrijke dagjesmensen alsook de bar. Wij kozen een plek in het zonnetje en al liepen de plaatselijke bewoners met winterjas en sjaal rond, ze wilden absoluut niet in de zon zitten, vanwege te warm…
We fietsten terug , aten wat en luierden in onze stoelen met een boek in de zon !
Toch stonden we niet bovenaan, want er liep nog een paadje naar een ruine van een burcht hogerop. Daar besloten we heen te wandelen, wat anderen ook deden. We vonden zelfs nog de eerste wilde asperge, wat je bij ons pas tegen april ontdekt.
Tussen de 8ste en 17de eeuw woonden hier de bewoners van Cirella, toen ze hun gemeente beneden aan de kust bij de invallen van de Saracenen ontvluchtten. Doch vanaf de 17de eeuw verhuisden de mensen liever weer naar de kust waardoor in 1808 de burchtsite verlaten werd. Ernaast bevond zich ook nog een openluchtmuseum, doch in deze periode gesloten.
Hierna bewonderden we nog een mooie zonsondergang.
We verlieten de volgende morgen ons mooi plekje om zo langs de kust verder naar het zuiden te rijden. Een mooie wilde rotsachtige kust met heel veel olijfboomgaarden. Hier liet men de olijven gewoon in de netten vallen…men had dan wel overrijpe olijven die absoluut geen extravergine olie meer opleverden !
We hoopten op de Capo Vaticano te kunnen staan doch het was er te klein en ontzettend druk, iedereen wilde immers het panorama zien en ook het mooi aangelegde park met palmbomen. Zelfs de Stromboli zag men !
Uiteindelijk belandden we gewoon op het strand, buiten het seizoen kon men er gewoon zonder problemen staan !
Het had ’s nachts geregend en het was beduidend frisser, doch de zon kwam er toch door.
Wij zetten nu koers naar Tropea, één van de borghi più belli d’Italia met als kers op de taart tot de allermooiste borgo te zijn uitgekozen. Deze badplaats kende men ook vanwege zijn speciale zoete rode uien, de cipolla van Tropea. We vonden aan de rand een parkeerplaats en belandden even later in een verkeersopstopping veroorzaakt door een camper die tegen een auto gebotst had. Het gaf sensatie want de camper maakte deel uit van een hele colonne. Gelukkig dat we aan de buitenkand geparkeerd stonden.
De rode loper was uit en behalve de hoofstraat was het hier gelukkig niet al te toeristisch.
We misten toch de gezellige strandboulevard uit Diamante, want voor de zee moest je hier een stuk afdalen. Op een schiereilandje bevond zich een klooster, doch ook nu gesloten. Tropea was imposant gebouwd op rotsen.
Op bepaalde data vierden ze hier zelfs de zonsondergang net boven Stromboli !
Nog even wat gekuierd door Tropea.
Tropea hadden we nu wel gezien.
Wordt vervolgd.